Οι Μυκήνες, μια αρχαία ελληνική ακρόπολη που βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου, φημίζεται για την ιστορική και αρχαιολογική της σημασία. Η πόλη ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του μυκηναϊκού πολιτισμού, ενός πολιτισμού της Εποχής του Χαλκού που άκμασε γύρω στο 1600 – 1100 π.Χ. Οι Μυκήνες είναι ίσως περισσότερο γνωστές για τις ογκώδεις οχυρώσεις τους και τη διάσημη Πύλη των Λεόντων, στολισμένη με δύο λιοντάρια σκαλισμένα σε πέτρα, που συμβολίζουν τη δύναμη της πόλης.
Ο μυκηναϊκός πολιτισμός έφτασε στο αποκορύφωμά του κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού και η πόλη των Μυκηνών έπαιξε ζωτικό ρόλο σε αυτή την περίοδο ως βασικός οικονομικός, πολιτικός και πολιτιστικός κόμβος. Κυβερνήθηκε από ισχυρούς μονάρχες και αναφέρθηκε σε διάφορους αρχαίους ελληνικούς θρύλους και μυθολογίες, κυρίως ως το σπίτι του βασιλιά Αγαμέμνονα, ενός κεντρικού χαρακτήρα στον Τρωικό πόλεμο. Η στρατηγική θέση της πόλης σε ένα λόφο παρείχε φυσικό αμυντικό πλεονέκτημα, ενώ οι πλούσιοι τάφοι της, όπως ο Τάφος του Αγαμέμνονα, αποκάλυψαν περίπλοκα χρυσά τεχνουργήματα και αγγεία, που προβάλλουν τα μυκηναϊκά καλλιτεχνικά και τεχνολογικά επιτεύγματα. Η παρακμή των Μυκηνών και του ευρύτερου μυκηναϊκού πολιτισμού γύρω στο 1100 π.Χ. σηματοδότησε το τέλος της Εποχής του Χαλκού, αλλά οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις στις Μυκήνες συνέχισαν να αιχμαλωτίζουν ιστορικούς, αρχαιολόγους και τουρίστες για αιώνες, ρίχνοντας φως σε αυτόν τον επιδραστικό πολιτισμό.